روزي دو راهب بودايي از روستايي مي گذشتند .. آنها به نهري رسيدند که در اثر بارندگي اکنون پر آب شده بود و دختر جواني را ديدند که سعي مي کرد به آن سوي نهر برود اما مي ترسيد که لباسهايش خيس شود . يکي از راهبان بدون اينکه حرفي بزند دختر جوان را بغل کرد و با خود به آن سوي رودخانه برد و سپس او را زمين گذاشت و دو راهب به راه خود ادامه دادند

يکي دو ساعت در سکوت گذشت و راهب دوم همچنان در فکر بود تا اينکه لب به سخن باز کرد و به دوستش گفت تو چطور توانستي اين کار را بکني ما راهب هستيم و تماس با زنان براي ما بسيار بد است.

راهب اول لبخندي زد و گفت من آن دختر را همانجا کنار رودخانه هم از بغلم و هم از ذهنم پايين گذاشتم اما تو او را تا الان در ذهن خود نگه داشته اي حال بگو کار کداممان بد تر است؟!